“Halbûkî” – peyveke ji sê binemalên zimanan

halbuki (2)

Husein Muhammed

Berî çend rojan hevalekî bihagiran daxwaza etîmolojiya peyva ”halbûkî” ji min kir.

Ew û hevalekî xwe yê din ketibûn gengeşeya wê yekê ka gelo ”halbûkî” kurdî ye û tirkan ji kurdî wergirtiye yan jî tirkî ye û kurdan ji tirkî wergirtiye.

Wek ku tê zanîn, ev peyv hem di kurdî û hem jî di tirkî de tê bikaranîn. Bi kurdî wek ”halbûkî” û bi tirkî jî wek ”hâlbuki, halbuki”.

Hem di kurdî û hem jî di tirkî de li gor kontekst û cihê bikaranînê ew hinek wateyên piçekê ji hev cuda dide.

Peyv di ferhenga Michael Chyet ya kurdî-inglîzî de peyda nabe. Di ferhenga Zana Farqînî ya kurdî-tirkî de ”halbûkî” wek ”halbuki, oysa, oysaki” tê şirovekirin.

Gelek caran ”halbûkî” bi wateyên wek ”lê, lê belê, jixwe, helbet, bêguman, tevî ku, dîsa jî…” tê bikaranîn.[1]

Ji herdu kesên ku gengeşe li ser vê peyvê dikirin, yekî gotibû ku peyv kurdî ye û ji van peyvan pêk hatiye:

  • hal (ew) bû ku (rewş wisa bû ku)

Yan jî ji van peyvan

  • Hel bû ku (çare bû ku, diyar bû ku)

Kesê ku digot peyv ji tirkî ye jî, digot ku ew ji van peyvan peyda bûye:

  • hâl bu ki (hal ev [e] ku, rewş ev [e] ku)

Berî ku em bikarin bersiva wê yekê bidin ka kurdî ev peyv ji tirkî yan jî tirkî ev peyv ji kurdî wergirtiye, giring e em hinekî lê binêrin ka ev peyv li kû derê tê bikaranîn.

Di kurdî de ew di axiftin û nivîsên kurmancî û zazakî de tê bikaranîn.[2]

Di soranî û zaravayên din yên kurdî û zimanên din yên îranî de, bi qasî ku me kariye lê bigerin, peyva ”halbûkî” nayê bikaranîn.

Li gor pirsîna ji hejmareke kesan herwiha diyar bû ku ”halbûkî” di kurmancî de jî li derveyî Bakurê Kurdistanê nayê bikaranîn û heta wateya wê jî ji piraniya kurmancîaxivên ne-bakurî re nenas bû. Zazakî ji xwe li derveyî Bakur li parçeyên din yên Kurdistanê bi xwecihî nayê peyivîn.

Ev hinek îşaretên xurt ber bi wî alî ve didin ku ”halbûkî” ji tirkî ketiye kurdî û ne ji kurdî ketiye tirkî. Eger eslê wê kurdî bûya, ew dê bi ihtimaleke mezin li hinek deverên derveyî Bakurê Kurdistanê jî peyda bûbûya.

Delîlekî din jî yê xurtkirina wê texmînê ku peyv ji tirkî ketiye kurdî ew e ku heman peyv bi awayê ”halbuki” di azerî de jî heye.[3] Wek ku tê zanîn, tirkî û azerî du zimanên ji heman binemalê ne û gelek nêzîkî hev in.

Di farisî de ev peyv bi awayê حال آنکه (hal an-kê) heye lê ne bi awayê ”halbûkî”.

Lê wek ku hinek ferhengên etîmolojî yên tirkî bi xwe jî itiraf pê dikin, di rastiyê de ”hâlbuki” ya tirkî wergera peyv bi peyv ji gotina farisî حال آنکه (hal an-kê) ye:[4]

  • tirkî: hâl (hal, rewş) + bu (ev) + ki (ku)
  • farisî: ḧal (hal, rewş) + an (ew) + ki (ku)

Herdu jî heçku mirov bi kurdî dibêje “hal ev/ew (e) ku” yan “ku hal ev/ew (e/be)”.

Anku kurdî “halbûkî” ji tirkî wergirtiye lê tirkî jî ew nîvwergirtî-nîvwergerandî ji farisî aniye.

 

”Halbûkî” ji sê binemalên zimanan e

Wek ku li jor hat diyarkirin, peyva ”halbûkî” (bi tirkî ”hâlbuki”) ji sê peyvan pêk hatiye:

  • hal-bû-kî (tirkî: hâl-bu-ki)

Tiştê balkêş ew e ku her yek ji van her sê peyvan ji zimanekî cuda hatiye:

  • ”hal” ya vê peyvê ji erebî حال (ḧal: hal, rewş, kawdan, barûdox, weziyet…)
  • ”bû” ya vê peyvê ji tirkî ”bu” (ev)
  • ”kî” ya vê peyvê bi rêya tirkî ”ki” ji farisî که /kê/ (ku)

Di rastiyê de, ”halbûkî” ne tenê ji sê peyvên sê zimanên cuda peyda bûye. Ew di heman demê de ji sê peyvên sê zimanên ji sê binemalên cuda yên zimanan peyda bûye:

  • ” ḧal” ji erebî ku zimanekî samî ye
  • ”bu” ji tirkî ku zimanekî altayî ye
  • ”kê” ji farisî ku zimanekî hindûewropî ye.

Gelek peyv di kurdî û zimanên din de hene ku ji du beşan pêk tên ku ji du zimanên cuda ne.

Lê hejmara peyvên ku ji sê yan zêdetir beşan pêk hatibin û her beşek ji wan ji zimanekî cuda be, gelek kêm e. Eger haya xwandevanên hêja ji peyvên wisa hebe, hêvî dikim ku ew min jî jê haydar bikin.

_____________________

TÊBÎNÎ

[1] Binêrin bo nimûne hinek encamên Google bo bikaranîna peyva ”halbûkî” di nivîsên kurmancî de: halbûkî

[2] Bo bikaranîna peyva ”halbûkî” di nivîsên zazakî de binêrin hinek encamên Google: halbûkî

[3] Binêrin bo nimûne: https://azerdict.com/english/halbuki

[4] Binêrin bo nimûne: https://nisanyansozluk.com/?k=halbuki

”Ciwan” wek diyardeyeke watenasî û wateguherînê

Husein Muhammed

 

Ciwani

keçeke ciwan

 

Ne li tevahiya Kurdistanê be jî, peyva ”ciwan” di piraniya devokên kurmancî û soranî de tê bikaranîn. Li hin deveran ew bi şiklê ”can” e (bo nimûne li Behdînan, li Kobanê û li Rihayê anku Urfayê). Li hin deveran jî ew bi awayê ”cihan” e (bo nimûne li hin derên Diyarbekirê).

Carinan heman peyv bi awayê ”cwan, cuwan, cûwan” jî di nivîsan de tê dîtin lê ew tenê tercîhên rastnivîsînê yên nivîskarên wan in û ji aliyê dengnasî ve ew ne ji forma ”ciwan” cuda ne.

Di vê kurtevekolînê de em ê ji çend aliyên zimannasî ve li vê peyvê binêrin.

Read More »

Bilbil çawa dizanin bixwînin?

Husein Muhammed

bilbil

Hevalekî li ser dîwarê xwe yê Facebookê pirsiye ka gelo çima kurdên Bakur bi mebesta strangotinê dibêjin “kilam xwendin”.

Gelek bersiv jê re hatine. Hin kesan guman kiriye ku ew wergera okumak ya tirkî ye ku bi maneya xwe ya bingehîn xwandin/xwendin e lê herwiha bi wateya stran gotin jî tê bikaranîn.

Di rastiyê de wateya eslî ya peyva tirkî okumak ne xwandin e lê gazî kirin, bang kirin, deng kirin e. Sebeb ew e ku okumak peyveke wisa ye ku ji dîroka xwandin û nivîsînê (bi kêmanî di nav tirkan de) kevntir e.

Lê dîsa jî stran xwandin, kilam xwandin ne ji tesîra tirkî ye.

Rast e ku di kurdî de maneya bingehîn ya peyva xwandin an xwendin niha pêdeçûna nivîsan e. Lê li gel wê, herwiha çendîn wateyên din jî yên xwandin/xwendinê hene.

Herdem kurdan bi helbestkî gotiye: Bilbil li ser darê dixwîne.

Bi farisî jî خواندن (xʷanden) ne tenê xwandina kitêban lê herwiha stran gotin e jî: “avaz xʷanden” (stran gotin).

Xwandin/xwendin peyveke pir qedîm e û rehên wê digihin makezimanê proto-hindûewropî jî û ev peyv gelek ji berî hebûna nivîsan hebûye. Ew ji peyva proto-hindûewropî *swenh₂ e.

Di sanskrîtî de ew स्वनति (svánati)  û di avestayî de 𐬓𐬀𐬥𐬀𐬝 (xᵛanat̰) bû û di herduyan de jî wateya “deng kirin” dida.

Hevrehên wê di gelek zimanên hindûewropî de niha jî hene û bi wateya dengan in, bo nimûne rûsî звон (zvon: zingîn, dengê zengilê), bulgarî звънец (zvǎnéc: zengil, zeng), latînî sonus (deng) > inglîzî sound (deng).

Maneya kevnar ya “xwandin/xwendin”ê bi rastî jî “deng kirin, gazî kirin, bang kirin, qîrîn” e û peyva “xwandin/xwendin” bi xwe ji hebûna nivîsînê gelek kevntir e.

Bo guherîna SW- ya proto-hindûewropî bi XW- di zimanên îranî de, bidin ber: xwarin, xwe, xwişk

Bo guherîna wateyê, bidin ber erebî قرأ (qere’e) ku niha manaya “xwandin/xwendin” dide lê bi eslê xwe wateya “gazî kirin, bang kirin” dida. Hevreha wê ya îbrî/îbranî קרא (qara) niha jî ji bilî wateya “xwandin” herwiha manaya “gazî kirin, bang kirin, qîrîn” dide.

Dîsa heman peyv bi aramî/siryanî ܩܪܐ (q-r-a-) hem wateya “gazî kirin, bang kirin, qîrîn” û hem jî wateya “xwandin”ê dide.

Peyvên kurdî “qêrîn, qîrîn” (bi dengekî bilind gazî kirin an girîn) jî ji vê peyva aramî/siryanî hatine (bi zêdekirina paşgira lêkersaz ya kurdî/îranî -în).

Peyva Qur’an jî ji eynî rehî ye.

Herwiha peyva inglîzî read niha wateya “xwandin/xwendin dide lê berê wateya wê “rêz kirin” bû û hevreha “rêz” û “rast” yên kurdî ye:

https://en.wiktionary.org/wiki/read

Her çar peyvên van zimanan bi eslê xwe ji hebûna nivîs û xwandinê kevntir in lê bi peydabûna xwandinê re wateya wê (jî) guheriye.

Kurt û kurmancî: Bihêlin, bila bilbil jî bixwînim û mirov jî stran û kilaman jî bixwînin.

 

 

Watewergirtin anku mirov çawa trênan direvîne, sinoran dibezîne û dibe stêr?

Kovara Kanîzar, hejmar 4

Husein Muhammed

husein

Carekê li benda hevalekî xwe yê bi eslê xwe ji Bakurê Kurdistanê bûm. Dema me ya diyarkirî hat lê ew hê diyar nebû. Paşî telefona min kir û yekser got: “Qusûra min nemêzîne. Min trên revand.”

Ez bi carekê ecêbgirtî û behecî mam. Gelo karê vî kesî, ku ez wek camêrekî miskîn û aram dinasim, bi revandina trênan ve çi ye?

Piştî bîskekê mesele ron bû: ew negihiştibû trênê, trên berî wî bi rê ketibû û loma ew dereng mabû.

Sebebê ecêbgirtîbûna min ew e ku ez peyva “revandin” bi maneya “tiştek yan kesek bi xwe re birin û revîn” fehm dikim (bi inglîzî kidnap, abduct, seize, hijack…) Berê li ba me, eger kur û keçekê ji hev hez bikira lê malbata keçikê bi zewaca wan razî nebûba, kurî keçik digirt û ji malbata wê dûr dixist û li xwe dida mehrkirin. Me ji vê re “revandina bûkê” yan “bûkrevandin” digot.

Lê hevalê min ê bakurî “revandin” di gotina xwe de bi maneya “jê man, negihiştinê” (bi inglîzî to miss, to be late for something) bi kar anîbû: Min trên revand (ez negihiştim trênê, ez ji trênê mam, berî ku bigihim trênê ew bi rê ket).

Bikaranîna revandinê bi vê maneya negihiştinê, jê dereng man ji kurdên ne ji Bakurê Kurdistanê re xerîb e. Gelo çima?

Read More »