KURDISH PERSONAL NAMES: A Sociolinguistic Perspective

JI: Kovara Kanîzar, hejmar 5

______________________

Lezgîn Baranî, Assistant Professor

Esma Bamernî, Lecturer

Dilgeş M. Şerîf, Assistant Lecturer

Department of English School of Arts University of Duhok

 

ABSTRACT

The paper tackles personal names among the Kurds in Kurdistan of Iraq and regards naming as an important aspect of the Kurdish society. The paper looks at the Kurdish names within the perspective of linguistics anthropology. It considers names as not  being arbitrary labels but sociocultural tags that have sociocultural functions and meanings. It is found out that the Kurds have always given personal naming a great deal of importance generation after generation. They borrow personal names from different cultures due to religious, political and ideological reasons ; however, they have always clothed them in the garments of their national ideology. It is also realized that the Kurdish names after the First World War became the mouthpiece of the Kurds’ call for freedom, independence and revolution. The paper discusses the typology of Kurdish names. These include (1) family names (2) rhyme and rhythmic names, (3) unique names, (4) death prevention and survival names, (5) nature and  place names (6) occupational and achievement names, (7) circumstantial names, (8) honorifics names, (9) beauty names, (10) flora and fauna names, and (11) non-Kurdish names.

Keywords: personal names, sociolinguistics, anthropology and Kurdish culture

Navnasî anku onosmatîk

Husein Muhammed

 

Nav dikarin li ser du beşên serekî bên parvekirin: navên giştî û navên taybet. Navên giştî navên wisan in ku gelek navkiriyên wan hene. Bo nimûne, ”sêv, dikan, gund” navên giştî ne ji ber ku gelek sêv, gelek dikan û gelek gund hene. Navên giştî li gor taybetmendiyên tiştan li wan tên kirin. Tenê hin fêkiyên li gor hin taybetmendiyan sêv in lê di heman demê de hemû fêkiyên ku ew taybetmendî hene sêv in. Her devera ku 100 – 1000 kes lê bijîn û ji şêngehên din dûr be, dikare wek ”gund” were binavkirin. Lê mirov nikare ji cihekî sed hezar yan milyon kes lê dijîn re bibêje “gund”. Navên giştî di kurdî û piraniya zimanên latînînivîs[1] de bi herfên hûr (biçûk) tên nivîsîn eger ne li destpêka hevokê bin.

Navên taybet navên xusûsî yên kesan, cihan û berheman in. Bo nimûne, Hesen, Diyarbekir, Şerefname (kitêba Şerefxanê Bedlîsî ya li ser tarîxa kurdan) navên taybet in. Navên taybet dikarin tekane nav bin: bo nimûne, em tenê bajarekî bi navê Diyarbekir nas dikin, ti bajarên din yên bi wî navî nînin.

Lê navên kesan tevî taybetiya xwe jî kêm caran tekane ne: gelek kes hene ku navê wan Hesen e. Lê dîsa jî Hesen navekî taybet e. Sebebê vê ew e ku mirov adeten ne ji ber hin taybetiyên xwe yên kesî wek “Hesen” hatiye binavkirin. Ji bilî navê “Hesen” bi xwe, ti xusûsiyetek nîne ku bi hemû Hesenên dinyayê re hebe û bi kesên din re tine be.